υποσπαδιαίος

-αία, -ον, Α

υποσπαδίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + θ. σπα-δ- τού ρ. σπάω* (πρβλ. σπάδων «ευνούχος») + κατάλ. -ιαῖος*].